Kendi İçinden Konuşmanın Kazalardaki Rolü

Kendi İçinden Konuşmanın Kazalardaki Rolü

The Role of Innerspeech in Accidents

İçsel ses, dışarıdan ve aleni sesler olmadan, sesleri subjektif olarak duyma tecrübesidir.  Doğal olarak kafamızın içinde sesler duyarız.  Örneğin, bazan kapı zili çalıyor gibi duyabiliriz.  Düşünürken konuşuyormuş gibi sesimizi duyabiliriz.

Innervoice is the subjective experience of hearing sounds in the absence of external and overt sounds.  We hear sounds and voices in our head  normally. For example, we may sometimes hear asif the door bell has rung.  We may also hear asif we are speaking when we are thinking.

“İçkonuşma açık ve duyulabilir ifade yokluğunda yaşanan subjektif dil tecrübesi olarak tanımlanabilir.”[1] İçkonuşmanın gürlüğü zaman zaman değişir.  Örneğin, haksızlıkla karşılaştığımızda içsesimiz adeta bağırmaya başlar.

“Inner speech can be defined as the subjective experience of language in the absence of overt and audible articulation.” [1]  The loudness of the innerspeech changes from time to time.  For example, when we face injustice our innervoice begins to ‘shout’ literally.

Bazan içsesimiz kontroldan çıkar ve bizi rahatsız eder.İçses tamamen kontroldan çıkabilir ve biz onu kontrol edemeyebiliriz.  Bu halusinasyonlara neden olabilir.  Ses halusinasyonları bazı zihinsel rahatsızlıklarda sıklıkla görülür.

There are times our innervoice may get out of control and disturb us.  The innervoice may get totally out of control and we may not be able to control it.  This may lead to hallucinations.  Sound hallucinations are frequent in some mental disorders.

İçses sağlıklı bir kişide olumlu bir rol oynar.  En basitinden, aklımızda tutmak istediğimiz bir şeyi tekrar ederiz.  “İçsesin görev güçlüğü ve görev başarısı (Al-Namlah, Fernyhough, & Meins, 2006; Fernyhough & Fradley, 2005; Winsler, Fernyhough, & Montero, 2009)”[1], “planlama, yasaklama, ve davranış kontrolü gibi muhakemesel yetenekler (e.g., Cragg & Nation, 2010”;[1] “Williams, Bowler, & Jarrold, 2012),  metacognitionda, kendinin-farkındalığında, ve kendini anlamada olmada önemli bir rol  (Morin, 2005)”[1].

Innervoice also plays a positive function in a healthy person.   Simply, we repeat a phrase when we have to keep it in our mind.   “Innerspeech’s  relations to task difficulty and task performance (Al-Namlah, Fernyhough, & Meins, 2006; Fernyhough & Fradley, 2005; Winsler, Fernyhough, & Montero, 2009)”[1], “cognitive capacities responsible for the planning, inhibition, and control of behavior (e.g., Cragg & Nation, 2010”;[1] “Williams, Bowler, & Jarrold, 2012),  an important role in metacognition, self-awareness, and selfunderstanding (Morin, 2005)”[1].

İçsesi duymaya istek ile ya da otomatik olarak başlarız, yani bilinçli yada bilinçaltı ile.  Bir sorunu yada kişiyi ele aldığımızda içses istek ile tetiklenir.  Bilinçaltımız bir acil durumda veya iş zorluğu ile karşılaşınca ya da alışkanlıkla içsesi tetikler.

We begin to hear innerspeech intentionally or automatically, namely consciously or subconsciously.

Innerspeech is trigged when we adress an issue or a person by our will.  Our subconscious may trigger innerspeech in case of emergency, or task difficulty or just a habit.

İçsesi kendi sesimiz ya da başka bir ses olarak algılarız.  Kendi sesimiz kendinin farkındalığının varlığını ve zihinsel faaliyette odaklanmayı belirtir.  İçses sayesinde sağlanan odaklanma recursive ve artan başka zihinsel işleri engeller.

We percieve innervoice as our self voice or non-selfvoice.  Selfvoice implies selfconsciousness and focus in cognitive processing.  Focus obtained by innerspeech inhibits other cognitive tasks in a recursive and increasing manner.

Büyük sistem kullanan kişinin  taşıt/cihaz kontrolünde uzun süreler durması gerekir.  Tekrarlayan görsel/sessel işaretler, durağan görüntü kullanıcının canını sıkar.  Motivasyon(Dopamin) yapılan işe göre fazla olursa, beyin onu başka bir iş için kullanmak ister, eğer başka bir iş yoksa hayal görme başlar.  Hayal görme görsel, sessel ya da İçses şkelinde olabilir.  Kullanıcı belirli bir konu hakkında

beyni içinde yüksek sesle düşünmeye başlar.

The large system driving person has to stand on the control of his/her vehicle for long periods of time.  Repetitive visual/audial inputs, static view or situations bores the driver.  When the motivation(Dopamin) becomes excessive according to the task the brain has to use it for another task, if none then dreaming begins.  Dreaming may be visual or audial or as innerspeech.   The driver begins to think about a specific subject loudly in his/her mind.

İçses başladığında ilk önce ‘bölünmüş dikkat’ olarak muamele görür, yani kullanıcı taşıtı sürer ve bunun yanında zihini içinde kendisi ile konuşur.  Tehlike, içsesin odağının/öneminin doğal olarak artmasıdır.  Sürücü, içsesin ne zaman taşıt sürme işinin üstüne çıktığını farkedemez.  En kötüsü,

İkincil işin ne zaman kapandığını bilme yeteneğimiz olmamasıdır.  Örn. Otomobil kullanırken açık olan radyonun sesini ne zaman duymamaya başladığımızı fark etmeyiz, bir zor durumla karşılaşınca.  Ototmobil kullanırken kaçınılmaz bir tehlikenin aniden farkına varmamızın nedeni budur.

When dreaming or the innerspeech begins, it is at first treated as ‘divided attention’, namely the driver drives and also talks to himself in his mind.  The risk is, the focus of innerspeech has the natural tendency to increase.  The driver cannot know when the innerspeech has overcome the driving task.  The worst of it, we cannot be aware of the closure of the secondary task.  For ex. you cannot notice when the radio’s sound has disappeared ina case of driving difficulty.  This is the reason we suddenly get aware of an imminent danger when driving.

Teknik açıdan, büyük sistemi kontrol ederken ilgisiz iç konuşma kontrolörün  kendi bilincini/kendi farkındalığını arttırır. Bu insan/makina vücutbuluş bütünlüğünü bozar, açıkça ismini koyarsak pilot-uçak bütünlüğünü.  Vücutbuluş bütünlüğünün bozulması durum farkındalığının kaybolmasına yol açar.

Technically speaking, not related innerspeech while driving increases the selfconsciousness / selfawareness of the driver.  This hurts the man-machine embodiment, let’s name it, pilot-airplane embodiment.  The loss of embodiment leads to the destruction of the situation awareness. 

Bu noktada, büyük sistemin emniyeti bilinçaltına ve kontrolörün reflex tepkilerine kalır.  Bilinçaltı, sürücünün daha önce aldığı eğitimlerin görsel kuralları tarafından tetiklenir ve hatta kontrolör dış dünyaya bakar fakat görmezse onun bilinçaltı acil durumu farkedebilir.

At this point, the safety of the large system is left only to the subconscious and the sudden reflexive reactions of the driver.  The subconscious, may be triggered by driver’s previously trained visual rules and even if the driver looks and does not see the outer world his subconscious may sense the emergency.