İllüzyonların Sonuçları
Illusions of consequence
Bu örneklerden bazıları anlamsız görünebilir.
Birinin bir elbiseyi siyah ve mavi olarak görmesi ve diğerinin onu beyaz ve
altın olarak görmesi neden önemli?
Some of these examples may seem frivolous. Why does it
matter that one person sees a dress as black and blue and another sees it as
white and gold?
Önemli çünkü bilim adamları, aynı temel
süreçlerin, daha karmaşık algılarımızın ve düşüncelerimizin çoğunun altında
yattığına inanıyorlar. O halde sinirbilim, kültürümüzdeki ve politikamızdaki
inatçı kutuplaşmayı ve neden motive olmuş akıl yürütmeye bu kadar yatkın
olduğumuzu açıklamaya yardımcı olabilir.
It matters because scientists believe the same basic
processes underlie many of our more complicated perceptions and thoughts. Neuroscience,
then, can help explain stubborn polarization in our culture and politics, and
why we’re so prone to motivated reasoning.
Bazen, özellikle aldığımız bilgiler net
olmadığında, görmek istediğimizi görürüz. Geçmişte araştırmacılar, küçük
ödüllerin bile insanların nesneleri algılama şeklini değiştirebileceğini
keşfettiler.
Sometimes, especially when the information we’re
receiving is unclear, we see what we want to see. In the past, researchers have
found that even slight rewards can change the way people perceive objects.
"Ve bu onları münakaşanın doğasına dair
farklı bir anlayışa götürüyor."
Önyargıyı beyinden tamamen kaldıramazsınız.
Balcetis, “Hepimizin farklı dünyalarda büyüdüğü gerçeğini değiştiremezsiniz”
dedi. Ancak insanları diğer bakış açılarını dinlemeye ve kendi bakış açılarının doğruluğunu
merak etmeye teşvik edebilirsiniz.
“And it leads
them to a different understanding of the nature of the altercation.”
You can’t completely remove bias from the brain. “You
can’t change the fact that we’ve all grown up in different worlds,” Balcetis
said. But you can encourage people to listen to other perspectives and be curious
about the veracity of their own.
Konuştuğum sinirbilimciler, beynimizin
gördüklerimizi nasıl işlediğinin altında yatan büyük ilkelerin aynı zamanda
düşüncelerimizin çoğunun altında da yattığını söylediler. Martinez-Conde,
illüzyonların “batıl inancın temeli, büyülü düşüncenin temeli” olduğunu
söylüyor. “Birçok hatalı inancın temeli bu. Belirsizlikten çok rahatsızız.
Belirsizlik öyle ya da böyle, bazen de gerçeğe uymayan bir şekilde çözülecek.”
The neuroscientists I spoke to said the big principles
that underlie how our brains process what we see also underlie most of our
thinking. Illusions are “the basis of superstition, the basis of magical
thinking,” Martinez-Conde says. “It’s the basis for a lot of erroneous beliefs. We’re very uncomfortable with uncertainty.
The ambiguity is going to be resolved one way or another, and sometimes in a
way that does not match reality.”
Siyaset bilimciler ve psikologlar, siyasi
partizanların siyasi inançlarına bağlı olarak güncel olayların gerçeklerini
nasıl farklı algıladıklarını uzun zamandır belgelemişlerdir. İllüzyonlar ve
politik düşünce aynı beyin süreçlerini içermez, ancak beynin çalıştığı benzer
kapsayıcı yolu takip ederler.
Bir bakıma, önyargıyı sosyal bir yanılsama bir
illüzyon olarak düşünebilirsiniz.
Political scientists and psychologists have long documented
how political partisans perceive the facts of current events differently
depending on their political beliefs. The illusions and political thinking
don’t involve the same brain processes, but they follow the similar overarching
way the brain works.
In a way, you can think of bias as a social
illusion.
Bu, tüm önyargı örneklerinin akılsız olduğu
anlamına gelmez - birçoğu açıkça kötü niyetli bir niyetle sahnelenir, ancak aynı
zamanda adaletsiz bir toplumda yılların deneyiminden veya sistemik ırkçılığın
sonucu olarak da inşa edilebilirler.
This isn’t to say that all instances of prejudice are
mindless —many are enacted with clear malignant intention, but they can
also be built from years of experience in an unjust society or as the result of
systemic racism.
Beynimiz, önceki deneyimlerimizi, duygularımızı
ve belirsizlikten duyduğumuz rahatsızlığı karşılamak için gerçekliği bükmek
için çok çalışır. Bu vizyonla olur. Ama aynı zamanda siyaset, pandemi veya
iklim değişikliği gerçeği hakkında düşünmek gibi daha karmaşık süreçlerle de
olur.
Our brains work hard to bend reality to meet our prior
experiences, our emotions, and our discomfort with uncertainty. This happens
with vision. But it also happens with more complicated processes, like thinking
about politics, the pandemic, or the reality of climate change.
Önemli Belirsizlik, dallanıp budaklanmış veya çatallanmış
öncelikler ve varsayımlarla birleştiğinde Anlaşmazlık verir. ... Bir görüntü,
olay veya başka bir uyaran tam olarak net olmadığında, boşlukları
önceliklerimiz veya varsayımlarımızla doldururuz. Ve farklı önceliklerimiz
olduğu için, bu, söz konusu görüntü veya olay hakkında anlaşmazlığa yol açar.
Substantial Uncertainty combined with Ramified or
Forked Priors and Assumptions yields Disagreement. ... When an image, event, or
some other stimulus isn’t perfectly clear, we fill in the gaps with our priors,
or presumptions. And because we have different priors, that leads to
disagreement about the image or event in question.
İnsanların bunu okumasını ve gözlerimize
inanamayacağımızı veya düşüncemize kanıtları dahil edemeyeceğimizi
düşünmelerini istemiyorum. Doğrulanmış bilgi kaynaklarını araştırabiliriz.
Uzmanlığa yönelebilir ve ayrıca onu ciddiyetle sorgulayabiliriz.
I don’t want people to read this and think we can’t
believe our eyes, or we can’t incorporate evidence into our thinking. We can
seek out verified sources of information. We can turn to expertise and also
earnestly question it.
Deneyimlerimizin biraz yanlış olabileceğini
bilerek, hayatımızı nasıl sürdüreceğiz?
How do we go about ourlives knowing our experiences
might be a bit wrong?
Cevap veren yok. Ve bu, bireysel olarak çözmemiz pek
mümkün olmayan bir problem. Bunun bizi, entelektüel olarak daha alçakgönüllü
olmaya ve bize ait olmayan bakış açıları arama alışkanlığını geliştirmeye
teşvik etmesini öneririm. Kusurlarımızı merak etmeliyiz, çünkü bu merak bizi
gerçeğe daha da yaklaştırabilir. Alçakgönüllülüğü kutlayan ve “yanılmışım”
demenin toplumsal maliyetini azaltan kültürler ve kurumlar inşa edebiliriz.
There’s no one answer. And it’s a problem we’re
unlikely to solve individually. I’d suggest that it should nudge us to be more
intellectually humble and to cultivate a habit of seeking outperspectives
that are not our own. We should be
curious about our imperfections, as that curiosity may lead us closer to the
truth. We can build cultures and institutions that celebrate humility and
reduce the social cost for saying, “I was wrong.”
Bu kolay değil. Psikolojimiz bunu zorlaştırıyor.
Balcetis geçen yıl bana “Dünyayı görme şeklimizin gerçekte olduğu gibi olduğu
konusunda saf bir gerçekçiliğe sahibiz” dedi. Naif gerçekçilik, dünya algımızın
gerçeği yansıttığı hissidir.
This isn’t easy. Our psychology makes it hard. “We have this naive realism that the way we
see the world is the way that it really is,” Balcetis told me last year.
Naive realism is the feeling that our
perception of the world reflects the truth.
8/21/2021 The neuroscience of
optical illusions, explained – Vox
