Quaker Karar Hükmü* – Oybirliği veya Hiç
Quaker
Decision* Rule- Unanimity or Nothing
Edwin Hutchins, Cognition_in_the_Wild
Her bir
karar ağının çevredeki ortamın yalnız bir yönünü dikkate alacağı bir dünya
hayal ediniz, fakat bütün ağlar kendi izledikleri temelinde oluşturdukları
yorumları birbirleri ile iletişebilsinler.
Imagine
a world in which each network can attend to only one aspect of the environment
at a time, but all networks communicate with one another about the
interpretations they form on the basis of what they are attending to.
Bundan daha
da öte, çevredeki ortam hakkında diğerlerinden daha tutarlı belirli bir
yorum(en iyi yorum) olduğunu varsayalım.
O zaman, kendi başına hareket eden herhangi bir birey, yalnızca çevrenin
bu yorum ile ilgili bazı yönlerini dikkate aldığı zaman ya da o yorumla önceden
karşılaştıysa en iyi yoruma ulaşır.
Suppose
further that there is more information in the environment consistent with one interpretation
(call it the best interpretation ) than with another. Then, any single individual
acting alone will reach the best interpretation only when it happens to be
attending to some aspect of the environment that is associated with that
interpretation or when it happens to be predisposed to that interpretation.
Eğer çok sayıda
ağ varsa ve bunların izlediği çevre özellikleri rasgele seçiliyorsa, ortalama olarak onların çoğunluğu herhangi
farklı bir yorumdansa en iyi yorumu destekleyen delilleri izleyeceklerdir,
çünkü tanım
olarak en iyi yorum en çok desteklenen yorumdur.
If
there are many networks and the aspect of the environment each attends to is
chosen at random, then on average more of them will be attending to evidence
supporting the best interpretation than to evidence supporting any other
interpretation, since by definition the best interpretation is the one for
which there is most support.
Eğer böyle
bir gruptaki ağlar başlangıçtan itibaren birbirleri ile yüksek-bant
genişliğinde iletişimdeyseler, delilleri dikkate almadan ön koşullanmalarının
ağırlık noktasına en yakın yoruma hızla yönelecekler, bir Gala sistemi gibi
davranacaklardır.
If
the networks in such a group are in high -bandwidth communication with one
another from the outset, they will behave as the Gala system did, rushing as a
group to the interpretation that is closest to the center of gravity of their
predispositions regardless of the evidence.
Eğer, bir
süre için kendi yollarında gitmelerine müsaade edilirse, hem var olan delili
hem de önkoşullanmalarını dikkate alıp daha sonra diğerleri ile iletişim
kurarak, ilk önce çevredeki bilgiyi örnekleyecek ve daha sonra (grup olarak) en
iyi desteklenen yoruma gideceklerdir.
If,
however, they are allowed to go their own ways for a while, attending to both
the available evidence and their predispositions, and then to communicate with
one another, they will first sample the information in the environment and then
go (as a group ) to the interpretation that is best supported.
Yorumların
çeşitliliğini çözümlemede simulasyonlar bu yaklaşımın iki eksikliğini
belirtir. Birincisi, bireyler iletişim
başlamadan önce, birbirleri ile
çelişkili çok iyi formule edilmiş yorumlara ulaşırlarsa hiç bir sonuca
varılamayabilir. Yalnızca oluşturmuş
oldukları yorumlarla kalabilirler.
The
simulations indicate two shortcomings of this mode of resolving the diversity of interpretations. First, if
some individuals arrive at very well -formed interpretations that are in
conflict with one
another before communication begins, there may be no resolution at all. They
may simply stay with the interpretations they have already formed.
Bazen inatçı ağlara o anki yorumları ile çelişen bir delile doğrudan ulaşım imkanı
verecek şekilde dağılımı değiştirerek, bunun gibi “katı durumlar”
açılabilir. Yine de bu yaklaşım, ağı içinde bulunduğu durumun tutarlı bir
yorumunun olmadığı kararsızlık haline itebilir.
Sometimes
such " hard cases" can be dislodged by changing the distribution of
access to evidence in the community by giving stubborn networks direct access
to evidence that contradicts their present interpretation. However, this may
only drive the network to a state in which it has no coherent interpretation of
the situation.
·
Quaker-esaslı oylamanın
anahtar bileşenleri ortak insanlık ve birlikte karar verebilme inancını içerir. Amaç “birlik, karasızlık karşıtlığı”dır. Diğer herkes dinlenilinceye kadar grup elemanlarının yalnızca bir kez
konuşmasını sağlayarak bir düşünce çeşitliliği sağlanır.
·
Key components of Quaker-based
consensus include a belief in a common humanity and the ability to decide
together. The goal is "unity, not unanimity." Ensuring that group
members speak only once until others are heard encourages a diversity of
thought.
·
Quakerlar nasıl karar verir?
·
How do Quakers make decisions?
Quaker Modelinde kolaylaştırıcı/memur kişi anlaşılan alanları belirler ve
tartışmayı daha derine yönlendirmek için anlaşmazlıkları isimlendirir. Kolaylaştırıcı kişi tartışmanın anlamını
ifade eder, başka yönler olup olmadığını
sorar ve karara ilişkin bir ‘anlık not’ önerir.
The facilitator ("clerk" or
"convenor" in the Quaker model) identifies areas of
agreement and names disagreements to push discussion deeper. The facilitator
articulates the sense of the discussion, asks if there are other concerns, and
proposes a "minute" of the decision.
·
The Positives and Negatives
of Decision by Committee
https://nevadasmallbusiness.com/the-positives-and-negatives-of-decision-by-committee/