Relaxing After High Concentration - 3

A FUNCTION OF IMAGENING
HAYAL ETMENİN BİR İŞLEVİ

We adjust our concentration level by looking and seeing. They normally balance each other through the natural flow of the events in the daily life. This balance determines the thinking speed. Motivation, dreaming about success or dreaming about things that will come with success increases our bodyly and mental capacity hence helps us to succeed.
Görerek ve bakarak konsatrasyon düzeyimizi ayarlarız. Normal hayatta bunların doğal olay akışı içinde birbirlerini dengeleyişi zihin hızımızı da ayarlar. Motivasyon, başarı HAYALİ ya da başarı ile geleceği HAYAL edilen şeyler beden ve zihin kapasitemizin artmasına yol açarak görevimizi kolaylıkla yapmamızı sağlar.

Let’s return back to the vision metaphor. If we focus on something and look at it sternly, our looking focus gets smaller, concentration increases to maximum, on the other hand ambient vision begins to increase and after a while our vision gets blurred and our eyes begin to contemplate. There is a natural control mechanism that stops the increase in the concentration.
Zihnimizin çalışma şeklini canlandıran görmek metaforuna dönersek; Bir şeye dikkatimizi toplar ve one dik dik bakarsak, giderek bakış odağımızın daraldığını, konsantrasyonun had safhada arttığını, öte yandan ambient’ın da arttığını ve biraz sonra bulanık bir görüntüye geçtiğimizi ve gözümüzün daldığını fark edersiniz. Doğal bir kontrol mekanizması konsantrasyonun çok aşırı şekilde artmasını engeller.

Focused vision based on conscious control is balanced by ambient vision which is controlled by subconscious in the daily life.  Unfortunately, when doing things professionally or using long duration high concentration we stop this natural mechanism with our control mechanism and determination. As a result of this, we are left with a mental tiredness at the end of the job that we can not get rid of with the natural mechanisms of our mind. To relax from high concentration we should erase the memory areas that were used, or forget everything related to this task. This is not a simple operation. The experience that is gathered, the knowledge that is attained must be organized and stored but at the same time the unnecessary information details, semantic relations that are gathered shall be erased or in the computing jargon ‘garbage collection’ must be done. Hence,mental activity does not end at the end of the task. The Project Evaluation meeting is important not only for the preservation of the organization experience but also it serves the mental health of the individuals who participated in the project.
Günlük yaşantımızda bilinçli kontrole dayanan odaklı görüş, bilinçaltı kontrole dayanan ambient görüş ile dengelenir. Ancak profesyonel anlamda bir iş yaparken, ya da uzun süreli yoğun dikkat (long duration high concentration) gerektiren işler yaparken bu doğal denge mekanizmasını bilinçli olarak, kontrol yeteneğimiz ile engelleriz. Bunun sonucunda, işimizi bitirdikten sonra, normal zihinsel sistemlerimizin otomatik olarak yok edemediği bir zihinsel ‘yorgunluk’la karşı karşıya kalırız. Yoğun dikkatten rahatlamak için o görev süresince kullandığımız bellekleri silmemiz, ya da yaptıklarımızı unutmamız gerekir. Bu basit bir unutma işlemi değildir. Edinilen tecrübeleri, öğrenilen bilgileri düzenleyip saklamak fakat aynı zamanda iş yapılırken kurulmuş semantik ilişkilerin, bilgilerin bilincimizce ‘işe yaramayanlarını’ bir şekilde silmek yani bilgisayar dilinde ‘çöp temizliği’(‘garbage collection’) yapmamız gerekir. Bu nedenle aslında görev bittiğinde, zihinsel faaliyet bitmemiştir ve proje değerlendirmevb toplantılar yalnızca organizasyonel birikimin korunması açısından değil bireylerin zihinsel sağlıkları açısından da önemlidir.

One of the things that the garbage collection in the human mind is done with, is imagening. In the evaluation meetings that I have mentioned above, alternative suggestions on how to do things and, what would have happened, would enable us to see other possibilities and opportunities besides the routine pieces of the task.
İnsan zihninde ‘garbage collection’ işlevini sağlayan işlemlerden biri HAYAL etmektir. Yukarıda sözünü ettiğim değerledirme toplantılarında ‘şöyle olmasaydı da şöyle yapsaydık’ nasıl olurdu şeklindeki varsayımlara dayanan değerlendirmeler, yapılan işin rutin parçalarından öte olabilecek diğer olasılıkları, imkanları ve fırsatları görmemizi sağlar.

I will write an other article on the organization aspect of the subject. The working memory that we use for cognition is not similar to a computer memory. It is not organized as linear located cells on a page. It is fragmented and distributed with many interconnections. Indeed the working memory is a collection of neurons distributed in the brain that can be kept connected and reached during a certain time frame. Even the input buffers and the long term buffers may be included to the working memory as needed. This happens when long duration high concentration is used and is frequent in software development.
Konunun organizasyonel yönü ile ilgili ayrı bir makale yazacağım. Şimdi yine bireysel zihinsel faaliyetlere geri dönelim. Zihnimizin muhakeme yürüttüğümüz kısmı yani çalışma belleği (working memory) bilgisayar belleği gibi düz ve ardışık bir bellek gözleri sayfası şeklinde değildir. Parçalı ve dağınık çok geniş bağlantılar içeren bir yapıdır. Aslında working memory bir anda ya da belirli bir süre içinde bağlı tutulabilen ve adreslenebilen, beyin içinde dağınık konumlarda bulunan neuronlar topluluğudur. Çalışma belleği (Working memory)’nin genişliği ihtiyaca göre değişir. Gerek olduğunda input bufferlar ve uzun dönem bellek bufferları bile working memory’ye katılabilir. Bu durum uzun süreli yüksek konsantrasyon’dur ve büyük sistem mühendisleri, yazılım uzmanlarında sık sık görülür.

In order to relax, the relational connections shall be erased. The connections can not be erased with a single commend like a computer. Accept in the case of electric schock... Something has to be overwritten in order to be forgotten. Infact, this is impossible.If the information has stayed under the attention for a considerable duration, it will be connected to a very wide network. This is an automatic connection process which may reach very high abstraction levels. Nevertheless if something is not updated proportionate to its tenure under attention, it will finally get forgotten or, its retrieval become extremely difficult. Of course this is related with the subject matter, personal things related to te very self are difficult to forget.
Dikkati dağıtmak için ise kurulmuş olan ilişkileri silmek gerekir. İlişkiler bilgisayarda olduğu gibi tek bir komutla silinemez. Elektrikle yapılan beyin şoku hariç… Unutmak için yazılmış olan bilginin üstüne yeni bir şey yazılması gerekir. Bu aslında pratik olarak imkansızdır. Çünkü bilgi eğer yeteri kadar süre dikkat altında kaldıysa, çok geniş bir bilgi ağı ile ilişkilendirilir, madde ve varoluşa kadar giden bir otomatik soyutlamadır bu… Yine de bilginin gündemde kaldığı süre ile orantılı bir süre tazelenmezse zaman aşımına uğrayarak kendiliğinden unutulabileceğini ya da erişiminin zamanla imkansız hale kadar güçleşeceğini söyleyebiliriz. Tabii bu durum konuya bağlıdır. Benlik ile ilgili kişisel şeylerin silinmesi çok daha güçtür.

Büyük sistemlerde çalışan bir mühendis, ya da belirli bir projede 3-4 aydan uzun süre çalışmak durumundaki bir mühendis akşam eve gittikten sonra ertesi gün bıraktığı yerden işine devam etmek durumundadır. Sonuçta uzun süreli olarak yaklaşık aynı konu etrafında tazelenen bir dikkat ve giderek artan bir zihinsel kapasite söz konusu.

Bu tür işler yapan bir mühendisin akşam eve gittiğinde o gün olanları ne kadar silmeğe çalışırsa çalışsın başarı şansı azdır. Bu kişisel bir sorun değil projenin başarısını da etkileyen organizasyonel bir sorundur. Amerikan yaklaşımında, bu duruma karşı ekip çalışması öne çıkartılarak bireylerin çok dar bir alanda çalışaması sağlanır. Böylece, konsantre olunan alan dar tutularak, buna ilişkin oluşacak semantik ağ daraltılır ve birey üzerindeki yük azaltılır. Tabii, bu durum arayüzler ve sğesifikasyonların önemini arttıran organizasyonel bir maliyet getirir.

Benim önerim, biraz Avrupa yaklaşımına yakın. Üniversite eğitimlerinde, mühendislerin HCI(Human Computer Interaction) ile başlayıp HSI(Human System Interaction)’a kadar giden en az 3 ders çerçevesinde genel psikoloji ve sistem psikolojisi eğitimi almaları. Ayrıca, sanayide de bu konuların uygulanmasına yönelik OOP’ye benzer ‘moda rüzgarları’ estirmek gerekir. Üretici insanın zihinsel kapasitesini azami olarak kullanabilmek için onu da tıpkı bir pilot ya da diğer büyük sistem operatörü gibi özel olarak eğitmek ve kendisini daha iyi bilmesini sağlamak gerekir. Büyük sistemlerde operatörlere uygulanan zihinsel sağlık kontrolleri mühendislere de uygulanmalıdır.

McKIM proposes this solution in the “Directed Imagination” section of his book ‘Experience in Visual Thinking’: “Control the passive negative worries and transform them to a productive imagination. If you worry about a failure, dream the positive success instead. If you are afraid of missing a deadline, dream the happiness you will fell when you catch it...” McCim also mentions that one should use professional advise when utilizing imagination.
McKIM ‘in ‘Experiences in Visual Thinking’ adlı kitabının ‘Yönlendirilmiş Hayal’ adlı bölümünde endişeye karşı şu çözüm önerilir: “Pasif olumsuz endişeyi kontrol ediniz ve onu üretken bir hayal biçimine dönüştürünüz. Eğer olabilecek bir başarısızlıktan endişe ediyorsanız, aksine olabilecek memnun edici sonucu hayal ediniz. Bir teslim zamanını(deadline) kaçırmaktan endişe ediyorsanız, onu zamanında yakaladığınızda duyacağınız mutluluğu hayal ediniz. …” McKim küçük konular dışında hayal etmenin uzman kişiler gözeteminde kullanılması gereken bir yöntem olduğunu yazar.

I believe added to the methods related to decreasing the thinking speed, imagining or day-dreaming may also help. Imagining small dreams related to the job done that day, may be completely absurd, unrelated, funny dreams, freeing your mind, imagination, subconscious from everything may help to forget the already created load of semantically related connections.
İnanıyorum ki, uzun süreli yoğun dikkatten sonra, düşünme hızını düşürücü yöntemlerin yanında, o gün yapılan işlere ya da olan olaylara ilişkin küçük hayaller kurmak, belki çok saçma, ilişkisiz, komik hayaller, zihninizi ve hayal gücünüzü, bilinç altınızı serbest bırakmak, oluşmuş olan semantik ilişkiler yükünü unutmağa yardımcı olabilir.

In his work named ‘Imagination and Emotion’ Sartre states that “the necessity for a consciousness to imagine is the ability to propose an unreal hypothesis”. In short, in order to imagine, you should propose a hypothesis Outside the existing phenomenons and against the reality theyconvey. If pondered upon, one can see that this is close to being impossible if tried to achieve completely. Sartre proposes that this can be done at least using a certain point of view. Sartre states “In order to imagine, conciousness should be able to escape from the world; should be able to withdraw from the world with its own effort”.  For this, “Conciousness must be free”.
Sartre ‘Hayal ve Duygu’ (‘Imagination and Emotion’) adlı eserinde “bir bilincin hayal edebilmesi için temel gerekliliğin gerçek olmayan bir hipotez ileri sürebilmesidir” der. Kısacası, hayal edebilmek için, var olan olguların dışında ve onların belirttiği gerçeğe aykırı bir hipotez ileri sürmeniz gerekir. Düşünülürse eğer, bunu tüm yönleri ile yapmanın imkansıza yakın derecede zor olduğunu fark edersiniz. Sartre bunun en azından belirli bir bakış açısı kullanılarak yapılabileceğini belirtir. Sartre, “Bilincin hayal edebilmesi için, doğası gereği dünyadan kaçabilmesi gerektiğini; kendi çabaları ile dünyadan elini eteğini çekebilir olması gerektiğini” belirtir. Bunun için “Tek kelime ile bilinç özgür olmalıdır”.

Sartre’s ‘Imagination and Emotion’ includes strong clues that after long duration high concentration, imagening may do the ‘garbage collection’ that I have described above. I will further elaborate in my future articles on this matter.
Sartre’ın Hayal ve Duygu adlı eseri, hayal etmenin uzun süreli yoğun dikkatten sonra yukarıda açıkladığım zihinsel ‘çöp temizliği’ (‘garbage collection’) işlevini göreceğine ilişkin güçlü deliller içermektedir. Bu konudaki iddiamı daha sonraki daha yoğun makalelerimde tekrar ele alacağım.

“Man becomes great to the extent that he controls his imagination.” (Rolf Alexander, The Mind in Healing, Dutton).
“İnsan hayal gücünü kontrol edebildiği ölçüde büyür.” (Rolf Alexander, The Mind in Healing, Dutton).


Ali R+ SARAL