Yoğun Dikkatten Sonra Rahatlamak - 1

RELAXING AFTER HIGH CONCENTRATION - 1

What can be done after a tiring day to relax? Even people working in normal jobs have to spend effort to relax after some heavy loaded days. This article is the first of a series that explains some of the techniques that can be used to relax... After the first article which is about ‘Focal’ and ‘ambient’ vision types and their relation to relaxing, I will write about getting rid of mental energy by using it for nothing and the function of imagination. As the last point of interest, I will propose a technique to get rid of the high concentration and relax by alluding to Sartre’s “Imagination and Consciousness”.
Yoğun dikkat gerektiren yorucu bir günün sonunda rahatlamak için neler yapılabilir? Normal işlerde çalışan kişiler bile bazı yoğun günler işten sonra rahatlamak o günü unutmak için çaba harcamak zorunda kalırlar.  Bu yazı rahatlamak için kullanılabilecek bazı teknikleri açıklayan bir dizi yazının ilki… Odaklı(focal) ve çevresel(ambient) görüş çeşitlerini ve bunların rahatlama ile ilgisini ele alacak 1. yazıdan sonra zihinsel enerjinin boşa harcanış şekilleri ve hayal edişin işlevini ele alacağım. Son olarak Sartre’ın ‘Hayal ve Bilinç’ (Imagination and consciousness) adlı makalesinden faydalanarak yoğun dikkatten kurtulmak ve rahatlamak için bir teknik önereceğim.

Every engineer, air traffic controller, large systems operator who work with computers have to focus their attention to a small area for long periods of time. These people have difficulty looking at large areas and at distant things when they get out of their working place.
Bütün gün bilgisayar başında çalışan mühendisler, hava trafik kontrolörleri, büyük sistem operatörleri çoğunlukla uzun süre için dikkatlerini belirli bir noktaya ya da alana toplamak zorundalar. Uzun süre dar bir alana dikkat toplayan kişiler dışarı çıktıklarında geniş alanlara ve uzağa bakmakta zorlanırlar. 

Our mental operations related to vision are of two kinds- focal and ambient. Focal vision is almost always related with fovea which is without rods and related with small details, pattern recognition. For example reading writings and identifying small things. Ambient vision is related with seing things on the periphery not the center. It is related with orientation and ego motion – to feel the speed and direction of our own movement[1].
Görmeğe yönelik zihinsel işlemlerimiz iki türdür: focal – odaklı ve ambient – çevresel. Odaksal görüş hemen hemen her zaman gözümüzde rod-çubuksuz bir bölge olan fovea ile ve ince ayrıntılar, desen tanınması(pattern recognition) örn. yazı okumak, küçük nesnelerin ne olduklarının belirlenişi ile ilişkilidir. Çevresel görüş genellikle merkez değil etraftaki şeylerin görülmesi ile ilgilidir ve orientation-yön duygusu ve ego motion – kendi hareketimizi yön ve hız olarak hissetmek için kullanılır[1].
 Our focal and ambient vision abilities and mental resources define each other actively. For example, we can read a book while we walk down the aisle or we can read the street names while we drive. This situation show that there is an effective time sharing between them, they are executed by different brain structures and their information processing characteristics are different.
Focal ve ambient görüş yeteneklerimiz ve zihinsel kaynaklarımız etkin bir şekilde birbirlerini tamamlar.  Örneğin bir koridordan aşağı yürürken elimizdeki kitabı okuyabiliriz ya da otomobil kullanırken sokak tabelalarını okuyabiliriz. Bu durum onların aralarında etkin bir zaman bölüşümü olduğunu, farklı beyin yapıları tarafından icra edildiklerini bilgi işlem karakteristiklerinin farklı olduğunu gösterir[1].
 It is suggested that an effective time sharing between focal and ambient vision exists because the ambient vision is an automatic process[1]. The mental tiredness created by the concious process of the focal vision in the case of long durations, may be elavated by the automatic process of ambient vision. The problem, at this point arises in the case of long duration high concentration. High concentration stops the automatic process triggering. Hence, the relaxing of the vision mechanism of the mind by its natural balancing becomes impossible. The relaxing of the mind in some cases by driving a car may be related to the balanced use of automatic processes and attention.
Focal ve ambient görüşler arasında etkin bir zaman bölüşümünün ambient görüşün esasen bir otomatik süreç olmasından kaynaklandığı ileri sürülmektedir[1]. Uzun süreler söz konusu olduğunda bir bilinçli süreç olan odaklı görüşün yarattığı zihinsel yorgunluk bir otomatik süreç olan ambient görüşün yükü alışı ile dinlendiriliyor olabilir. Burada sorun, uzun süreli yoğun dikkat durumunda ortaya çıkar. Yoğun dikkat otomatik süreçlerin devreye girmesini engeller. Böylece, zihnin görüş mekanizmasının doğal dengesi ile dinlendirilişi imkansız hale gelir. Otomobil kullanmanın bazı durumlarda zihni dinlendirmesi otomatik süreçlerle dikkat odaklanmasını dengeli bir şekilde kullanışı ile ilgili olabilir.

The mind’s vision processing gives strong hints about its whole processing. The focal and ambient vision mechanisms may abstractly be related to focusing on a subject and feel the peripheral concepts and objects related to this subject automatically. For example, it is mind’s ambient like mechanisms that enables us to trust him.
Zihnimizin görsel veri işleyiş şekli bütünsel veri işleyiş şekli hakkında kuvvetli ipuçları verir. Focal ve ambient görüş mekanizmalarımız soyut anlamda belirli bir konuya odaklanmak ve bu konuyla ilişkili şeyleri içeren çevre kavram ve nesneleri otomatik olarak hissetmemiz ile ilişkilendirilebilir. Örneğin bir kişiye baktığımızda ona güven duymamızı sağlayan beynimizin ambient gibi işleyen mekanizmalarıdır.

When you look at the carpet under the table, even though some of the patterns are behind the table’s legs you still percieve the situation as if you see the whole carpet. The mind deducts the continuation of patterns from the way day come and although they are not seen it is felt as if they are[2]. The deduction of patterns may be related with the ambient vision and more general automatic processing of the brain.
Oturduğunuz yerden masanın altındaki halıya baktığınızda, desenlerin bir kısmı masanın ayaklarının arkasında kalsa da siz sanki tüm halıyı görüyormuş gibi algılarsınız durumu. Beyniniz desenlerin geliş şeklinden, devamlarını çıkartır ve siz onları görmeseniz de görüyormuş gibi hissedersiniz[2]. Desenlerin tamamlanması ambient görüş ve beynin daha genel otomatik işlem yapış süreçleri ile ilgili olabilir.

When we see an object, our mind deals with its visual attributes primarily. It completes the missing parts with good continuation if they can not be seen. As the time passes, the semantic tree objects begin to get triggered. An object passes to the working memory after staying in the perception memory for a certain amount of time.  Hence it begins to trigger the semantic connections related to itself[3]. When you see a person, even though you do not focus on him, his height, suit colour, physical attributes, gender, etc. And his abstract attributes get triggered and gets prepared to serve your attention. In fact Sartre’s example for visual completion is valid for mental completion also.
Bir nesneyi gördüğümüzde zihnimiz öncelikle onun görsel yanları ile ilgilenir. Eğer eksik gözüken yerleri varsa uygun devam(good continuation) ile bunları tamamlar. Zaman uzadıkça bu sefer o nesne ile ilgili semantic ağaç nesneleri tetiklenmeğe başlar. Bir nesne algılama belleğinde bir minimum süre kaldıktan sonra, otomatik olarak işleme belleğine(working memory) geçer ve böylece kendisi ile ilgili semantic bağlantıları tetiklemeğe başlar[3].  Bir insan gördüğünüzde siz dikkatinizi onun üzerinde toplamasanız bile onun boyu, elbiselerinin rengi, fiziki özellikleri daha sonra erkek mi bayan mı, yaşı, yabancı yerli, ve giderek daha soyut özellikleri tetiklenir ve sizin dikkatinize hazır hale getirilir. Sartre’ın desenlere ilişkin verdiği görsel tamamlama, aslında daha soyut olan genel zihinsel tamamlama için de geçerlidir. 

 Focusing infact is leaving enough time for looking. If we look at a constant object and continue to do so for a long time, our attention concentrates on that object. Blinking period increases, even our breathing decreases. A large systems engineer who works with high concentration for long durations gets physically tired even by simply concentrating. The engineer focuses on a specific subject and related issues, building semantic relations. This process continues iteratively till it converges to a solution. To change a single line of code in an air traffic control system the whole system has to be studied in relation to this change and its functional effects have to be analized. This process requires a high level of concentration to be maintained for upto six months.
Dikkat toplamak aslında bakmağa zaman tanımaktır. Eğer sabit bir şeye bakar ve bunu uzun süre sürdürürsek dikkatimiz o nesne üzerinde toplanır. Göz kırpış sayımız azalır hatta nefesimiz bile yavaşlar… Uzun süre yoğun dikkatle çalışan bir yazılım ya da büyük sistem mühendisi bunu yaparken fiziki olarak bile zorlanır. Mühendis dikkatini belirli bir konuda ve daha özelde belirli bir probleme ilişkin sorunlarda odaklayarak o konuya ilişkin bilgilerini semantik olarak ilişkilendirir. İteratif olarak ta ilerleyen bu süreç sonuçta bir çözüme yakınsar. Bir hava trafik kontrolü sisteminde tek bir satır yazılım değiştirmek için bile o değişiklikle ilgili bütün sistemin taranması ve fonksiyonel sonuçlarının analiz edilmesi gerekir. Bu süreç 6 aya kadar varabilen uzun süreli yoğun dikkat çabası gerektirir.

 Not only people who work at long duration high concentration jobs but also even students who prepare for finals have difficulty in relaxing after a complete working day. Everyone has developed a personal technique to relax intuitively or by experience. My point is, large systems operators have to be trained to learn and apply these techniques systematically...
Yalnız uzun süreli yoğun dikkat gerektiren işlerde çalışan kişiler değil final sınavlarına hazırlanan öğrenciler bile günlük çalışmadan sonra yoğun dikkatten rahatlamak sorunu ile karşı karşıyadır. Her kişi sezgi ve tecrübe ile iyi kötü bazı şahsi teknikler geliştirir bu konuda… Sorun büyük sistem operatörleri gibi profesyonel kişilerin bu teknikleri sistemli bir şekilde öğrenmeleri ve uygulamaları gerekliliğinde…

Let’s return back to the vision metaphor. If we focus on something and look at it sternly, our looking focus gets smaller, concentration increases to maximum, on the other hand ambient vision begins to increase and after a while our vision gets blurred and our eyes begin to contemplate. There is a natural control mechanism.
Yine görmek metaforuna dönersek. Bir şeye dikkatimizi toplar ve ona dik dik bakarsak, giderek bakış odağımızın daraldığını, konsantrasyonun had safhada arttığını, öte yandan ambient’ın da arttığını ve biraz sonra bulanık bir görüntüye geçtiğimizi ve gözümüzün daldığını fark edersiniz. Doğal bir kontrol mekanizması var.

We adjust our concentration level by looking and seeing. The balancing of each of focal and ambient vision in the flow of the normal life adjusts our mind’s thinking speed[4]. At the beginning of our cognitive evolution lies in the visual ability. Systematic seeing and looking may give us some clues for relaxing after long duration heavy concentration.
Görerek ve bakarak konsantrasyon düzeyimizi ayarlarız. Normal hayatta bunların doğal olay akışı içinde birbirlerini dengeleyişi zihnimizin düşünme hızını da ayarlar[4]. Düşünsel gelişmemizin başlangıcında görmek yatar. Sistemli görmek ve bakmak uzun süreli yoğun dikkatten rahatlama teknikleri bulmak için bize bazı ipuçları verebilir.

After high concentration jobs with focused vision one should give more chance to the automatic processes of the ambient vision. It would be usefull to stay 3-4 hours in an environment with a wide view and far distances. To view the depths not the surface, the view not the objects but the volume created between them would be useful. To view objects in their context and imagine the missing parts that can not be seen.
Odaklanmış bakış esaslı yoğun dikkatli çalışmadan sonra çevresel görüşün otomatik meknizmalarına daha çok şans tanımak gerekir. Geniş manzaralı uzaklara bakılabilecek ufuk çizgili bir mekanda 3-4 saat geçirmek faydalı olabilir. Yüzeyi değil derinliği seyretmek, nesneleri değil onların birlikte oluşturdukları hacmi seyretmek iyi gelebilir. Nesneleri bağlamları içinde seyretmek, görünmeyen yerlerini hayal etmek…

After non-visual jobs that concentrate on abstract concepts it would be useful to stay in a wide view environment with horizon and a far sea sight too. To look at the things on the surface, to view objects without their relations, to bring everything to the surface would be necessary...
Odaklanmış fakat soyut kavramlara yoğunlaşan görsel olmayan işlerden sonra ise yine geniş manzaralı uzaklara bakılabilecek ufuk çizgili bir mekanda 3-4 saat geçirmek faydalı olabilir. Fakat derinliğe değil yüzeyde gözükenlere bakmak, nesneleri ilişkilerinden koparıp yalnız başlarına izlemek, herşeyi yüzeye çıkarmak gerekir…






Referanslar:


[1] Wickens, C. D., “Multiple Resources and Performance Prediction”, University of Illinois at Urbana-Champaign, Institute of Aviation USA


[2] Sartre, J. P., “Basic Writings - Imagination and Emotion, The Psychology of Imagination, Consciousness and Imagination”, Edited By Stephen Priest, Routledge, 2005


[3] Saral, A. R., “Düşünüş Durağanlığı”, http://largesystems-atc.blogspot.com/2008/09/dn-duraanlii.html


[4] Saral, A. R., “Farklılaşan Beyin”, http://largesystems-atc.blogspot.com/2007_09_01_archive.html






Bazı kaynaklardan alıntılar:


[1] Multiple resources and performance prediction


CHRISTOPHER D. WICKENS*

University of Illinois at Urbana-Champaign, Institute of Aviation Willard Airport, Aviation

Human Factors Division, Aviation Research Laboratory, 1 Airport Road, Savoy, IL 61874,

USA


Keywords: Attention; Performance; Time sharing workload.



4.3. Visual channels


In addition to the distinction between auditory and visual modalities of processing, there is good evidence that two aspects of visual processing, referred to as focal and ambient vision, appear to define separate resources in the sense of


(a) supporting efficient time-sharing,


(b) being characterized by qualitatively different brain structures, and


(c) being associated with qualitatively different types of information processing


(Leibowitz et al. 1982, Weinstein and Wickens 1992, Previc 1998).



Focal vision, which is nearly always foveal, is required for fine detail and pattern recognition (e.g. reading text, identifying small objects). In contrast, ambient vision heavily (but not exclusively) involves peripheral vision, and is used for sensing orientation and ego motion (the direction and speed with which one moves through the environment). When we successfully walk down a corridor while reading a book, we are exploiting the parallel processing or multiple resource capabilities of focal and ambient vision, just as we are when keeping the car moving forward in the centre of the lane (ambient vision) while reading a road sign, glancing at the rear view mirror or recognizing a hazardous object in the middle of the road (focal vision).



Aircraft designers have considered several ways of exploiting ambient vision to provide guidance and alerting information to pilots, while their focal vision is heavily loaded by 166 C. D. Wickens perceiving specific channels of displayed instrument information (Stokes et al. 1990, Liggett et al. 1999) It is appropriate to ask whether the successful time sharing of focal and ambient visual tasks results because ambient vision uses separate resources, or because it uses no resources at all; that is, processing from ambient vision may be said to be 'preattentive' or automated. At the present time, insufficient data exist to answer this question, as few researchers have attempted to examine dual task performance of two ambient tasks. One study (Weinstein and Wickens 1992), however, did suggest that the second (pre-attentive/automatic) explanation offered above may in fact be the more correct one.

 [2] Jean-Paul Sartre: Basic Writings, Edited By Stephen Priest, Routledge, 2005


Imagination and Emotion, The Psychology of Imagination, Consciousness and Imagination



P 95

For an objects or any element of an object there is a great difference between being grasped as nothing and being-given-as-absent.

…

For instance, the arabesques of the rug I am viewing are both in part given to my intuition. The legs of the arm chair which stands before the window conceal certain curves, certain designs. But I nevertheless seize these hidden arabesques as existing now, as hidden but not at all as absent. … I grasp what has been given me of their continuation.

…

It is therefore in the way in which I grasp the data that I posit that which is not given as being real. Real by the same right as the data, as that which gives its meaning and its very nature. Likewise the successive tones of a melody are grasped by appropriate retentions as that which makes of the tone now heard exactly what it is. In this sense, to percieve this or that real datum is to percieve it on the foundation of total reality as a whole.”


P96

“If I want to imagine the hidden arabesques, I direct my attention upon them and isolate them, just as I isolate on the foundation of an undifferentiated universe the thing I actually percieve. I cease to grasp them as empty but constituting the sense of the percieved reality, instead I present them to myself, in themselves. But at the moment that I cease to concieve them as continuous present in order to grasp them in themselves, I grasp them as absent. Of course they really exist over there, under the chair , and it is over there that I think of them, but in thinking of them where they are not given to me, I grasp them as nothing for me. Thus the imaginative act is at once constitutive, isolating and annihilating.