Tepkisellik Üzerine

 

Tepkisellik Üzerine

On Impulsivity

 

Tepkisellik ‘kötü tasarlanmış, olgunlaşmadan ifade edilmiş, aşırı derecede riskli ve ilgili duruma uygun olmayan genellikle de istenmeyen sonuçlarla biten geniş bir eylem çeşitliliğidir ^[1].

 

Impulsivity is «a wide range of actions that are poorly conceived, prematurely expressed, unduly risky, or inappropriate to the situations and that often result in undesirable outcomes».

 

Psikopatolojide dürtüsellik üç farklı şekilde tanımlanır ^[1] :

A) Düşünmeden ve bilinçli yargılamadan hızlı tepki verme,

B) yeterince düşünmeden hareket etmek ve

C) benzer bilgi ve beceriye sahip diğerlerine kıyasla daha az düşünerek hareket etme eğilimi (23).

 

In psychopathology, impulsivity is defined in three dif­ferent ways:

A) Fast reaction without thinking and con­scious judgment,

B) acting without enough thinking, and

C) a tendency to act with less thinking compared to the others who have similar levels of knowledge and abil­ity (23).

 

Tepkisel davranan kişinin hareketlerini arttığı, dikkatinin azaldığı ve planlama yapmadan davrandığı gözlenir ^[1] .  Tepkisel kişi olgun olmayan, tehlikeli, düşünmeden ve duruma uygun olmayan şekilde hareket eder.  Bunun sonuçları da genellikle çeşitli ölçülerde olumsuz olur.  Dikkatin azalması ve planlama yokluğu tepkiselliğin ana unsurlarıdır.

 

It is observed that the person who behaves reactively increases his movements, decreases his  attention and acts without planning [1]. The reactive person behaves in an immature, dangerous, impulsive, and inappropriate way. The consequences of this are often negative to varying degrees.  Decreased attention and lack of planning are the main elements of impulsivity.

 

Tepkisellik şu özelliklerde ortaya çıkar:

1) Davranışın olumsuz sonuçlarına karşı duyarlılığın azalması.

2) Dürtüsel olguyu iyice değerlendirmeden dış etkiye anında ve planlanmamış tepki.  Davranışının kendisini ve başkalarını nasıl etkileyeceğini düşünmeme.

3) Bir davranışın uzun vadeli sonuçlarına bakmama.

 

1) Decreased sensitivity to negative consequences of be­havior.

2) Immediate and unplanned reaction to stimuli before processing the information thoroughly.

3) No regard for long-term consequences of a behavior.

 Tepkisel bireyler kendi davranışlarından duyacakları memnuniyeti erteleyip kendilerini kontrol edemezler.  Farklı sonuçlar arasında seçim yapmaları gerektiğinde en kısa yoldan kazanç elde etmeyi tercih ederler.  Daha büyük fakat uzun zamanda elde edebilecekleri kazançları tercih etmezler.  Eğer bir cezalandırma söz konusu ise, uzun vadede ama daha büyük cezaları tecih ederler, küçük ama hemen söz konusu olacak cezalara...

 Im­pulsive individuals can not delay their satisfaction and control themselves (13).  When faced with various conse­quences, they prefer less worthy immediate rewards to delayed more worthy ones (14).  Ho et al. include punish­ment in their definition of impulsivity, that is preferring smaller short term gains to delayed bigger ones, or pre­ferring bigger delayed punishments to immediate small ones (15).

REFERENCES:

[1] Nour-Mohammad Bakhshani; Impulsivity: A Predisposition Toward Risky Behaviors; Int J High Risk Behav Addict. 2014 June; 3(2):

1.         Moeller FG, Barratt ES, Dougherty DM, Schmitz JM, Swann AC. Psy­chiatric aspects of impulsivity. Am J Psychiatry. 2001;158(11):1783– 93.

11.      Kagan J. Galen’s prophecy: temperament in human nature. New York; 1994.

12.      Evenden JL. Varieties of impulsivity. Psychopharmacol. 1999;146(4):348–61.

13.      Monterosso J, Ainslie G. Beyond discounting: possible ex­perimental models of impulse control. Psychopharmacol. 1999;146(4):339–47.

14.      Ainslie G. Specious reward: a behavioral theory of impulsiveness and impulse control. Psychol Bull. 1975;82(4):463–96.

15.      Ho MY, Al-Zahrani SS, Al-Ruwaitea AS, Bradshaw CM, Szabadi E. 5-hydroxytryptamine and impulse control: prospects for a be­havioural analysis. J Psychopharmacol. 1998;12(1):68–78.

23.      Arce E, Santisteban C. Impulsivity: a review. Psicothema. 2006;18(2):213–20.

24.      Barkley RA. Behavioral inhibition, sustained attention, and exec­utive functions: constructing a unifying theory of ADHD. Psychol Bull. 1997;121(1):65–94.

25.      López-Villalobos JA, Serrano Pintado I, Delgado Sánchez-Mateos J. Trastorno por déficit de atención con hiperactividad: comor­bilidad con trastornos depresivos y de ansiedad. Psicothema. 2004;16(3):402–7.

 

 

[2] Estíbaliz Arce and Carmen Santisteban; Impulsivity: a review; Psicothema 2006. Vol. 18, nº 2, pp. 213-220 ISSN 0214 - 9915 CODEN PSOTEG

 

1.        Ainslie, G. (1975). Specious reward: a behavioral theory of impulsiveness and impulse control. Psychological Bulletin, 82, 463-498.

2.        Ho, M.Y., Al Zahrani, S.S., Al Ruwaitea, A.S., Bradshaw, C.M. and Szabadi, E. (1998). 5-hydroxytryptamine and impulse control: prospects for a behavioural analysis. Journal of Psychopharmachology, 12, 68-78.